Τρίτη, Νοεμβρίου 20, 2007

Είναι αργά αλλά η μέρα μόλις αρχίζει...


Θα ήθελα να μπώ σε μια σταγόνα μέσα. Να νιώσω τις τέλειες καμπύλες τις. Αργά. Το γαλάζιο της που δεν βλέπει εύκολα το μάτι να με τυφλώσει. Να μπώ φυλακή. Στη φυλακή της. Σταγόνα γαλάζια μα και διάφανη. Και εκεί να δώ σχήματα και διαθλάσεις. Έναν κόσμο με άλλο μάτι άλλη προοπτική. Δεν ήθελα να κοιμηθώ σήμερα. Ήταν αργά για ύπνο, και η μέρα μόλις άρχιζε. Μια καλή μέρα θέλω σήμερα.

posted by guerriero_da_luz @ 4:45 π.μ. 5 comments

Σάββατο, Νοεμβρίου 03, 2007

Ώρα καλή

Τίποτα δεν διαρκεί για πάντα λοιπόν, και οι καρδιές αλλάζουν προσωπα. Και οι ματιές στα ηλιοβασιλέματα μπαγιατεύουν οπως το ψωμί που πρασινίζει σαν το αφήνεις στη ψωμιέρα χωρίς δαγκωνιά. Και παραμένεις και κοιτάς τα καρέ της ταινίας της ζωής σου να περνάνε σαν καλός χειριστής μηχανής προβολής. Για το έργο της δικής σου ζωής όμως. Καλό η κακό αυτό είναι. Και αναδεύεις σκέψεις εμπειρίες και θύμισες. Ο μπουφετζής του μυαλού θα σου φτιάξει ένα φρεντουτσίνο με τις επιθυμίες σου και εσύ θα τον πιείς ατενίζοντας τον δρόμο με τους περαστικούς και ας μην έχεις ικανοποιήσει ούτε μια απο αυτές. Μα έτσι αυτή είναι η ζωή θα πείς, έτσι δεν είναι? Καημένε, ναι έτσι είναι αν θές να είναι. Κανένα ροδαλό μάγουλο δεν θα σταθεί έρμαιο στα χείλη σου αν δεν το επιδιώξεις και καμία πύλη δεν θα ανοίξει αν η ευφυια σου δεν επινοήσει τα κλειδιά. Για αυτό κοίτα, κοίτα πώς μπορείς καλύτερα να δείς την άλλη πλευρά. Θα γελάσουν μαζί σου. Θα σε χλευάσουν. Αλλά υπάρχει πάντα η άλλη πλευρά. Με άλλα κοιτάπια να σημειώσεις. Με άλλες χαρές και λυπες. Πιο βαθιές σαν χαρακιές βετεράνου που νοσταλγεί τον πόλεμου που του της χάρισε. Κοίτα μακρύτερα. Και με πιο πολύ αγάπη σε σένα πάνω απόλα. Και όλα θα έρθουν πίσω απο αυτές τις νέες σκέψεις να σε γεμίσουν με ανακούφιση και γαλήνη.
Βάλε τις σκέψεις σου να δουλεύουν σαν να είσαι σε νησί που δέρνεται απο τα κύματα και κάθεσαι σε μια απόμακρη όχθη και παρακολουθείς και απολαμβάνεις. Σκάνε μανιασμένα στους βράχους με όλη τους την ποσειδώνια δύναμη σπάνε τα δεσμα του μυαλού σου και σε κάνουν να σκεφτεσαι τόσο ελεύθερα και ανθρώπινα όπως ποτέ. Εκμεταλλεύσου τη μικρή ελευθερία σου θνητέ και ζήσε όπως κανένας θνητός δεν έζησε.
Και ας μιλήσουμε για ρόλους, για να δείς και να συγκρίνεις οχι τίποτα άλλο. Δεν είμαι εγώ που θα σου μάθω, παρα μόνο δείγματα και παραδείγματα θα σου δώσω.Θα σου πώ για το πως ζούνε οι περίεργοι και οι απλησίαστοι. Και αυτοί που αρνούνται να γίνουν ένα με τον όχλο. Θα σου πώ πάλι για βουτιές του ήλιου στη θάλασσα που θα δυσκολευτείς να καταλάβεις γιατί όμοια εικόνα δεν έχεις να συγκρίνεις. Τόσο μεγαλειώδη και όμορφη εννοώ. Και θα σου πώ και για ματιές και αγγίγματα, και σκέψεις μοιρασμένες στην ομορφιά του λάθους και τη γοητεία του παθους. Μα συμπάθα με ακόμα δεν ξέρω αν θα καταλάβεις. Πάλι όμως εγω θα μιλησω, γιατί έτσι έχω μαθει να κάνω και έτσι θέλω να κάνω μετά απο αυτό που έμαθα. Και δεν μπορεί κανείς να με σταματήσει απο το να σου πώ και να σου εξηγήσω. Και ας είναι και περίεργα. Περιέργα σαν τις αγνωστες λέξεις μιας ξένης γλώσσας που κάποιος σε έβαλε με το ζόρι να μάθεις αλλά μετά την αγάπησες. Την έμαθες σαν δικιά σου, σαν μητρική ή πατρική αν το θές. Μετά όμως θα σου ζητήσω να μου πείς. Να μου πείς τα δικά σου, τις δικές σου απόψεις για αυτό που λέμε εμείς εδώ ζωή. Τις δικές σου θεωρίες για τις αγάπες και τις συναρπαγές που κάνουν κάποιον να χάνει ή να κερδίζει δρόμο. Να μου πείς για τα λάθη στις θεωρίες μου και για τα σωστά στις ρητορίες μου και όλα όσα μου φύλαγες κρυφά.
Ωρα καλή. Ξανά.

posted by guerriero_da_luz @ 11:02 μ.μ. 6 comments