Τετάρτη, Οκτωβρίου 25, 2006

Παραληρήματα...


Παραλήρημα #1

Πιάνω τηλεκοντρόλ για να πατήσω
κουμπιά να δώ πως θα ναι η ζωή μου
αυτο όμως που ξέχασα να κάνω
είναι να βάλω μπαταρίες στη μορφή μου


Παραλήρημα #2

Λογάκια και λεξούλες όλοι λέμε
μα μέσα μας κρυφτό παίζουν οι σκέψεις
και είναι δύσκολη η μέρα που χαράζει
και θα ρωτήσεις το σκοτάδι που αδειάζει:

θα ζείς ζωή των άλλων ή δικιά σου;
που σταματά για σένα η ελεημοσύνη και
σε ποιανού τον ώμο θε να γύρεις;


Παραλήρημα #3

Χιλιάδες σίδερα βουνά μαρμαρωμένα
κραυγές αλλόκοτες η σκέψη μου φωνάζει

μα σαν θα δώ την ματωμένη την αλήθεια
θα ναι αργά τα χρόνια θα χουνε περάσει

μονό ποτήρια και μπουκάλια θα χουν μείνει
και ξεχασμένες απ'΄το χρόνο ευφορίες

πικρά χαμόγελα και δάκρυα όλο μέλι
μα εμένα ακόμα θα με τρώνε οι ερινύες


Παραλήρημα #4

Όποια αντίρρηση εγκέφαλος κι αν φέρει
δύσκολο είναι να κρατήσεις μια πορεία

κι ας είναι μια στροφή στην άκρη του απείρου
έτσι θα μείνεις με όλα εκτός απο απορία

2 Comments:

At 10:39 π.μ., Blogger Marialena said...

Καλημέρα Αντώνη! Με χαρά σε ξαναβλέπω εδώ και χαίρομαι...

Οι σκέψεις σου δεν χρειάζονται σχολιασμό, είναι τόσο προσωπικές άλλωστε.

Να είσαι καλά και να παραλληρείς όσο το νιώθεις ανάγκη, Μαριαλένα

 
At 6:04 μ.μ., Blogger guerriero_da_luz said...

Καλησπέρες Μαριλένα, παντά εδώ ήμουν...τα γραπτά μου καμια φορά δεν είναι. :P Να σαι καλά και εσυ!

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home