Τετάρτη, Ιουνίου 14, 2006

Για τα λεφτά τα κάνεις όλα...

Ωραία λοιπόν, ας μιλήσουμε για το χρήμα. Για την επίδρασή του στη ψυχολογία. Όχι αλλάζω γνώμη. Δεν γουστάρω. Δεν το γουστάρω το χρήμα. Μου τη δίνει η δύναμη που του έχουμε δώσει να αλλάζει μυαλά διαθέσεις και ψυχολογίες. Μου τη δίνει η ανασφάλεια που δημιουργεί η ελλειψή του. Με ενοχλεί που το έχουμε κάνει τόσο δυνατό να δίνει αξία σε ανάξιους και νόημα σε ανοησίες. Αντι όλης αυτής της βλακείας που το περιβάλλει εγώ θα παραθέσω στίχους (πρωτοτυπείς ρε μεγάλε). Αγαπημένοι Floyd μίλησαν για αυτό κάποτε. Αυτά για σήμερα. Στο επαναπλεικτρολογείν.


"Money"

Money, get away
Get a good job with more pay and your O.K.
Money it's a gas
Grab that cash with both hands and make a stash
New car, caviar, four star daydream,
Think I'll buy me a football team
Money get back
I'm all right Jack keep your hands off my stack.
Money it's a hit
Don't give me that do goody good bullshit
I'm in the hi-fidelity first class traveling set
And I think I need a Lear jet
Money it's a crime
Share it fairly but don't take a slice of my pie
Money so they say
Is the root of all evil today
But if you ask for a rise it's no surprise that they're
giving none away

"HuHuh! I was in the right!"
"Yes, absolutely in the right!"
"I certainly was in the right!"
"You was definitely in the right. That geezer was cruising for a bruising!"
"Yeah!"
"Why does anyone do anything?"
"I don't know, I was really drunk at the time!"
"I was just telling him, he couldn't get into number 2. He was asking
why he wasn't coming up on freely, after I was yelling and
screaming and telling him why he wasn't coming up on freely.
It came as a heavy blow, but we sorted the matter out"

7 Comments:

At 2:53 μ.μ., Blogger Marialena said...

Καλημέρα αγαπητέ Πολεμιστή! Ναι μεν, αλλά όταν καλύπτει τις βασικές μας ανάγκες και δεν περισσεύει, εκεί αντιμετωπίζουμε ξανά την εφεύρεση του τροχού.
Δεν μιλάμε να το χεις και να το σκορπάς, αυτή είναι άλλη κατηγορία ανθρώπων αλλά τη σχέση χρήματος και ποιότητας ζωής. Χμ? Any ideas?

Καλό σου μεσημέρι με χαμόγελο όσο μπορούμε, Μ.

 
At 10:12 μ.μ., Blogger dyolf said...

Τα λεφτά σίγουρα δεν φέρνουν ευτυχία. Εξασφαλίζεις τουλάχιστον όμως την πιο ανεκτή δυστηχία...
Τάδε έφη Λάκης Κομνηνός σε κάποια ξεχασμένη ελληνική ταινία με την Μαριά Τζομπανάκη.

Από τα πάντα τελικά μπορείς να κερδίσεις κάτι...

Anthony φαντάζομαι την Κυριακή θα βρίσκεσαι στην Μαλακάσσα σωστα? ;)

 
At 5:22 μ.μ., Blogger guerriero_da_luz said...

Μαριαλένα η μόνη ιδέα που έχω ώρες ώρες είναι να γίνω ρομπέν των δασών για πάρτη μου αρχικάκαι οτι περισσεύει να το δίνω στους φτωχούς... :P

Dyolf καλως ήρθες στο τσαρδί μου... Βασικά εγώ δεν τα γουστάρω τα λεφτά όπως φάνηκε, αλλά ότι και να θέλω να κάνω όλοι μου τα ζητάνε... Σωστός ο Κομνηνός όπως και νάχει όμως... Ναι την Κυριακή θα είμαι εκεί.

 
At 8:53 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ FLOYD

Αγωνία επικρατεί στην Αμερική για τη δημοσιογράφο Τζιλ Κάρολ, που απήχθη στις 7 Ιανουαρίου στη Βαγδάτη και απειλείται με θάνατο. Στη διάρκεια εκείνης της απαγωγής, όμως, έχασε τη ζωή του ο Ιρακινός διερμηνέας της Τζιλ. Ένας σπουδαίος άνθρωπος.

«Όλοι τον ήξεραν ως Άλαν ή Έλιν όπως προφέρεται στα ιρακινά αραβικά. Πριν από τον πόλεμο, είχε ένα δισκοπωλείο στην καλύτερη γειτονιά της Βαγδάτης, την Αλ-Αρασάτ. Πελάτες του ήταν αυτοί οι δυτικοποιημένοι Ιρακινοί που τρελαίνονται για ξένη μουσική. Για όλους εμάς που ακούμε ροκ, εναλλακτική μουσική, τζαζ κ.λπ., δεν είχε πολλούς ανταγωνιστές. Το μαγαζί του δεν ήταν ένα απλό δισκοπωλείο, αλλά ένας Παράδεισος. Είχε τα πάντα, από Άμπα μέχρι Μέριλιν Μάνσον. Και μπορούσε να σου βρει τα πάντα. "Άλαν", του έλεγες, "άκουσα ένα φοβερό τραγούδι στο ραδιόφωνο, πρέπει να μου το βρεις". Εκείνος σε ρωτούσε υπομονετικά: "Ποιος το ερμηνεύει; Άνδρας ή γυναίκα; Θυμάσαι κανένα στίχο;". Τις περισσότερες φορές το είχε ακούσει και μπορούσε να στο βρει.

Είχε σπουδάσει ηλεκτρολόγος, αλλά το πάθος του ήταν η μουσική. Ήταν Χριστιανός από τη Βασόρα, και είχε μια γυναίκα που τον λάτρευε, την F. Τον πειράζαμε, πως μόλις παντρευτεί και αποκτήσει οικογένεια θα χάσει το ενδιαφέρον του για τη μουσική. Αλλά δεν το έχασε. Οι συζητήσεις με τον Άλαν συνέχισαν να περιστρέφονται γύρω από τους Πινκ Φλόυντ και τον Τζίμι Χέντριξ, αλλά περιλάμβαναν πλέον και την F, την κόρη του M και τον μικρό του γιο. Γι'αυτούς σπαράζει τώρα η καρδιά μου.

Συχνά έμπαινες στο μαγαζί και δεν έβρισκες κανέναν - όλοι ήταν στο διπλανό δωμάτιο και έπαιζαν κάποια εκδοχή του FIFA Soccer στο PlayStation. Ύστερα ερχόταν ο Άλαν, σου πρόσφερε ποτό και άρχιζε να σου διηγείται το τελευταίο κουτσομπολιό - τα ήξερε όλα. Όταν άρχισε ο πόλεμος, η περιοχή όπου βρισκόταν το μαγαζί ερήμωσε. Έρχονταν όλο και λιγότεροι πελάτες, γιατί ήταν επικίνδυνο. Όταν ο Άλαν άρχισε να δέχεται απειλητικά τηλεφωνήματα, αναγκάστηκε να το κλείσει. Κυκλοφορούσε με το σαραβαλιασμένο αυτοκίνητο του πατέρα του, όπου είχε βάλει στο πίσω παράθυρο μια φωτογραφία του αγιατολάχ Σιστάνι. "Για να κρατώ μακριά τους φανατικούς", έλεγε.

H E. κι εγώ τον επισκεπτόμασταν πότε-πότε μετά τον πόλεμο, πριν κλείσει το μαγαζί. Μια μέρα τον βρήκαμε να κάθεται πίσω από το ταμείο, χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, και να ψάχνει τα CD. Δεν υπήρχε τρόπος να ακούσουμε μουσική, κι έτσι εκείνος κι η E. άρχισαν να τραγουδούν τα καλύτερα τραγούδια τους, αυτοσχεδιάζοντας αρκετά. Πριν το καταλάβουμε, είχαν περάσει δύο ώρες. Και τότε συνειδητοποίησα πως αυτό που έκανε το μαγαζί του Άλαν Παράδεισο δεν ήταν η μουσική. Ήταν ο Άλαν.

Λάτρευε τους Πινκ Φλόυντ, και ειδικά εκείνο το τραγούδι που λέγεται Goodbye Blue Sky. Αντίο Γαλανέ Ουρανέ. Αντίο Άλαν...

Οι Pink Floyd έχουν γράψει ένα τραγούδι για τον καθένα μας.
Δεν τους λάτρευε τυχαία ο Άλαν.

Σε πολλά τραγούδια τους οι Pink Floyd ξεκινούσαν με μια εισαγωγή, που έμοιαζε αυτόνομη καμιά φορά, και λειτουργούσε ως πύλη του κόσμου στο οποίο μας καλούσαν να μπούμε.

Tο Money ξεκινά με τον διαπεραστικό μεταλλικό ήχο των νομισμάτων στα ταμεία.
Το Time αρχίζει με το ενοχλητικό επίμονο κουδούνισμα από ένα ξυπνητήρι.
Το Comfortably Numb με τους επαναλαμβανόμενους μονότονους κτύπους στην πόρτα..

Το αγαπημένο τραγούδι του Άλαν, το Goodbye Blue Sky, ξεκινά με τη φωνή ενός μικρού παιδιού :
Look, Mummy. There's an airplane up in the sky. Did you see the frightened ones? Did you hear the falling bombs?

Οι Pink Floyd έχουν γράψει ένα τραγούδι για τον καθένα μας.
Δεν τους λάτρευε τυχαία ο Άλαν.
-----------------------------------
από το blog μιας νεαρής Ιρακινής που γράφει στη διεύθυνση: http: //riverbendblog.blogspot.com με το ψευδώνυμο riverbend

 
At 9:04 π.μ., Blogger guerriero_da_luz said...

kalo to post sofia k. this world sucks from time to time...

 
At 7:20 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Where did you find it? Interesting read Play asshole card game online Apple payday loan credit Tooth whitening in manchester payroll tax Paxil sexual dysfunction levaquin dangerous Men with big breasts pictures Saab sonett parts veterinary use of levaquin Ritalin provigil intellectual Home mortgage rates com refinance Ambien 2bdrug 2bside 2beffect

 
At 4:17 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Very nice site! private mortgage insurance chart Multi trip holiday insurance policy Buspar lun Baccarat tournaments Free web cam girl Broken thread bare furniture Hobe sound homeowners insurance agents dvi cable for mitsubishi tv

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home