Τετάρτη, Μαΐου 31, 2006

Ρε σοβαρέψου, τριανταρίζεις!

Είχα να δώ τη μάνα μου κανένα χρόνο και βάλε. Έτυχε να τα πούμε αρκετές φορές αυτές τις μέρες λόγω του μικρού μου αδερφού που νοσηλευόταν για εγχείρηση ρουτίνας στην Αθήνα.

-Τι κάνεις?
-Καλά. Εσύ?
-Καλά. Πώς πάει η δουλειά?
-Μια κλαίει μια γελάει. Η δική σου? (Βρωμάει η υπόθεση...Περιμένω την ερώτηση απο στιγμή σε στιγμή)
-Γιατί χωρίσατε?
-Αχ ρε μάνα και καθυστέρησες. Ε έκανε το κύκλο του, τέλειωσε μη το συζητάμε τώρα.
-Και τι θα κάνεις ρε παιδί μου? Τριανταρίζεις κοίτα να σοβαρευτείς.
-Εμπρός δεν σ' ακούω πάρε το μηδέν... Μας δουλεύεις μωρέ? Γιατί τώρα τί είμαι γελοίος?
-Όχι ρε παιδί μου αλλά τι θα κάνεις τώρα?
-Ότι έκανα και πρίν.
-Μόνος σου?
-Γιατί τι είμαι ΑΜΕΑ?
-Τι είναι αυτό?
-Άτομο με ειδικές ανάγκες.
-Ασ' τις βλακείες ξέρεις τι εννοώ.
-Τι εννοείς ρε μάνα?
-Ε νά... περνανε τα χρόνια.
-Ε καί?
-Ε τι σου αρέσει να είσαι μόνος σου?
-Μάνα μη με πρήζεις...
-Γιατί σε πρήζω? Κοίτα όλοι σε αυτές τις ηλικίες κανονίζουν τη πορειά τους.
-Ε και εγώ την πορεία μου κανονίζω. Δηλαδή πρέπει σώνει και ντέ να την κανονίζω με κάποιον? Δηλαδή μόνο και μόνο για την ανασφάλεια της μοναξιάς θα πρέπει να κάνω συνεχώς συμβιβασμούς και παραχωρήσεις στα θέλω μου?
-Δεν σε κατάλαβα?
-Μπά τίποτα άστο... Με το μπαμπά μίλησες καθόλου?
-Τι να πώ εγω με τον πατέρα σου? Μίλησε με το μικρό...
-Ε εντάξει αφού μίλησε με το μικρό...
-Πάντως σκέφτεσαι επιπόλαια...Ούτε όταν ήσουν 20 χρονών δεν σκεφτόσουν έτσι.
-Ε ναί μάλλον επειδή δεν είχα την πείρα σχεδόν άλλης μιας δεκαετίας. Να σου πώ ποιοί χωρίσανε μετά απο 18 χρόνια γάμου με 2 παιδιά? Άμα μου πείς κερδίζεις λουκούμι...
- ...

10 Comments:

At 1:25 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Καλημέρα,
απ' ότι διαβάζω άντρες γυναίκες τα ίδια θέματα έχουμε. Και είμαι σίγουρη ότι μόνο η αγάπη μπορεί να δεχθεί τα θέλω του άλλου, χωρίς αυτό να του προκαλεί κακό. Οταν λέω αγάπη δεν εννοώ μόνο το συναισθηματισμό αλλά τα κύρια χαρακτηριστικά της (υπομονή, κατανόηση, συναίσθημα, συγχώρεση κλπ κλπ). Ετσι μπορεί να αλλάξει οτιδήποτε (έναν ή περισσότερους ανθρώπους ακόμη και περιβάλλοντα) προς το καλύτερο.
Η εμπειρία μου είναι η εξής (κοντά στα χρόνια σου είμαι - ας πούμε...;) ) οι άνθρωποι που ψάχναν απεγνωσμένα να βρουν το ιδανικό το βρήκαν τελικά. Απλά άφησαν τα πάντα για να το βρουν. Δηλαδή περιουσία, ασφάλεια, λογική, φιλαρέσκεια, στιγμές διασκέδασης και μόνο αυτό ήθελαν. Το βρήκαν. Αρα... μπορούμε κι εμείς. Ετσι δεν είναι? Το πρόβλημα του χρόνου είναι που μας αγχώνει. Τις γυναίκες περισσότερο. Πρέπει να γνωρίζουμε επίσης ότι η μητέρα μας, οι φίλοι μας, δεν θα έχουν τόσο χρόνο όσο είχαν παλαιότερα για μας. Θα χρειαστούμε κάποιον κοντά μας. Αυτό δένει και τις κοινωνίες. Οι ανάγκες. Το φαγητό το χρειαζόμαστε. Αρκεί να μη γίνουμε δούλοι του. Κάπως έτσι φαντάζομαι και το γάμο. Τον χρειαζόμαστε κάποια στιγμή στη ζωή μας, αλλά δεν είναι το παν. Είναι ο δρόμος. Ο οποίος συνεχίζεται... μέχρι να φθάσουμε στο τέρμα.
Ελπίζω να μη σας κούρασα. Φιλιά από Θεσσαλονίκη
ΥΓ. Επίσης πιστεύω ότι άλλο είναι ποιος μας αρέσει για λίγο και άλλο με ποιον μπορούμε να ζήσουμε μαζί για πάντα.

 
At 2:07 μ.μ., Blogger Serenity said...

Την έπιασε το άγχος της αποκατάστασης τη μανούλα σου...

Καλά κάνεις και δε ... μασάς, πολεμιστή :)

Ακολούθα το ένστικτό σου! :)

 
At 3:37 μ.μ., Blogger Marialena said...

Καλησπέρα Αντώνη μου! Πες στη μανούλα να πάει για τσαγάκι και συ κάντην με γοργά πηδηματάκια από τις νουθεσίες και παραινέσεις της! Αμάν αυτά τα άγχη τους, τώρα σήβρα, τώρα κάτσε, με τα παιδιά τους! (σήμερα τα λέω εγώ τα γαλλικά με τις μαμάδες μας).

Χαμογέλα και προσπέρασε τα όλα, Μ.

 
At 6:40 μ.μ., Blogger guerriero_da_luz said...

Anonumous δεν υπάρχουν άγχη και προβληματισμοί σχετικά με τα θέματα αυτά... Απλά δεν μπορώ τις παρεμβάσεις και δη απ'τους γονείς μου με τους οποίους οι δρόμοι μας είναι χωριστά χρόνια τώρα. Γενικώς δεν τα έχω καλά με τις συνεχείς επικρίσεις και τις μουρμούρες..

Princess δεν υπήρχε η περίπτωση να μασούσα εκ των πραγμάτων, απλά οι χαζές ανασφάλειες της mother μετά τη διασκέδαση που μου προσφέρουν με κουράζουν λιγάκι...

Καλά Μαριαλένα η mother όταν της την καρφώσει δεν χάνει ευκαιρία, απλα παρέθεσα τον διάλογο γιατί μου φάνηκε γραφικό το όλο...

 
At 10:24 μ.μ., Blogger Serenity said...

Αχ, αυτές οι μανούλες! :-p
Αερόστατα θα γίνουμε στο τέλος απ'το πρήξιμο...

Καλό βράδυ, Antoine :-)

(χμ... και το γαλλικό ωραίο είναι... ;-p)

 
At 10:39 μ.μ., Blogger guerriero_da_luz said...

Για ύπνο τόσο νωρίς princess? Καλό βραδάκι!

 
At 10:17 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

twra etyxe na to diavasw alitheia ti exoun ta AMEA kata thn apopsi sou?
apotyta anika plasmata ta thewreis?
eilikrina ntrepome gia sena gia to oti anhkeis sth nea genia k leitourgeis me tetoies parwpides
NTROPH SOU!

 
At 12:22 π.μ., Blogger guerriero_da_luz said...

Παρεξήγησις...Το σκεπτικό ήταν οτι τα ΑΜΕΑ για μερικές δραστηριότητες τους συνήθως χρειάζονται κάποια βοήθεια και έκανα παραλληλισμό με το θέμα του διαλόγου του post. Χρησιμοποιήθηκε πραγματικά στη κουβέντα που παρέθεσα. Αν σε προσέβαλα αγαπητέ με συγχωρείς.

 
At 4:50 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

best regards, nice info gucci watches 300d mercedes uk

 
At 5:53 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

What a great site http://www.dishwashers-comparison.info Kyack car roof rack Zenith projectors Buy valtrex online dream pharmaceutical uterine lining is thin 5 after clomid ceramic cooktops cellulite photo High fsh and clomid Dewey beach rental house metformin and 50mg clomid for skinny women Consumer guide to adjustable rate mortgages Watch 3900 terri alexander dance 1987 toyota celica gt engine missed period clomid

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home