Παρασκευή, Μαΐου 05, 2006

Μη ξεχνάς τη στιγμή...


Πρόσφατα διάβασα το βιβλίο 'Οι θλιμμένες πουτάνες της ζωής μου΄. Το βρήκα αρκετά ζωντανό και ειδικά σε σχέση με τον υπερήλικα ήρωά του, αλλά επίσης γνώρισα έναν Μάρκες περιγραφικό και ιδιαίτερα συναρπαστικό μέσα στα μικρά πράγματα που κατάφερε να κάνει εικόνες στο μυαλό μου...
Το σημαντικότερο όμως που μου έδωσε αυτός ο άνθρωπος είναι το κείμενο που θα παραθέσω παρακάτω (το οποίο μου έκανε γνωστό η φίλη Μελιώ και την ευχαριστώ για αυτό) σε μετάφραση Βασίλη Τερζή απο την εφημερίδα Το Βήμα. Τη σημασία της στιγμής για όλους μας τη δείχνουν αυτοί που τελικά δεν την έχουν. Το γράφω αυτό διότι το κείμενο ο Μάρκες το έγραψε αφού ενημερώθηκε οτι πάσχει απο καρκίνο στους λεμφαδένες, ώς αποχαιρετιστήρια επιστολή ή καλύτερα ώς παρακαταθήκη για τους δικούς του ανθρώπους.


«Αν ο Θεός Ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη απο κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέπτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτό­μουν όλα αυτά που λέω εδώ.


Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν αλλά γι' αυτό που ση­μαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλεί­νουμε τα μάτια χάνουμε εξήντα δευτε­ρόλεπτα φωτός. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, Θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμούνταν, θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απο­λάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!


Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακά­λυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου. Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγρά­φιζα με ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πά­νω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι και ένα τραγούδι του Σεράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη Σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρυα μου τα τριαντάφυλλα, για να νιώσω τον πό­νο από τ' αγκάθια τους και το κοκκι­νωπό φιλί των πετάλων τους...


Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή...


Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέ­ρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ, θα έκανα κά­θε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζού­σα ερωτευμένος με τον έρωτα. Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παι­δί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι τον θάνα­το δεν τον φέρνουν τα γηρα­τειά αλλά η λήθη.


Έμαθα τό­σα πράγματα από σας, τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνει την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεο­γέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυ­λο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα. Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέ­σα σ' αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς, θα πεθαίνω.


Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευ­ταία φορά που θα σ' έβλεπα να κοι­μάσαι, θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπο­ρέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τε­λευταία φορά που θα σ' έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σ' αγκάλιαζα και θα σου 'δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλ­λα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τε­λευταία φορά που θα άκουγα τη φω­νή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα σ' αγαπώ και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη. Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κά­νουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα 'θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ και ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.


Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπο­ρεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σή­μερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει πο­τέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέ­ρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χα­μόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις "συγ­γνώμη", "συγχώρεσε με", "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ" κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις. Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ' τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα. Στείλε αυτό το μήνυμα σε όποιους θέλεις.


Αν δεν το κάνεις σήμερα, αύριο θα είναι όπως και χθες. Κι αν δεν το κάνεις ποτέ, δεν πειράζει.


Ξεκίνα να κάνεις πράξη τα όνει­ρα σου. Τώρα είναι η ώρα».



Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες