297 σελίδες...
Έστριψα ένα τσιγάρο, εκλείσα pc, τηλεόραση, έβαλα ένα ποτήρι δροσερό Μοσχοφίλερο και ετοιμάστηκα για τη βουτιά. Πήρα απόφαση να χαθώ μέσα σε ιστορίες γραμμένες σε σελίδες που ακόμα μύριζαν τυπογραφείο. Κοιτάω το ράφι. Ένας τίτλος μου κλείνει πονηρά το μάτι "Όσο υπάρχει αλκοόλ υπάρχει ελπίδα", θυμάμαι πόσο γελάγαμε πέρυσι που το πρότεινε ο Ψαριανός και λέγαμε πρέπει οπωσδήποτε να το πάρουμε γιατί τέτοιες μπρεκροκανάτες και να μην το έχουμε στη συλλογή μας δεν έλεγε. Πότε δεν το πήραμε. Μόνος μου το πήρα. Ξανανοίγω pc. Θέλω βιβλίο ντυμένο με ήχο. Βάζω ένα compilation που έχει τίτλο classicals, ανεβάζω λίγο το volume και ο mozart αρχίζει να κερνάει πιάνα και βιολιά. Ξαναπάω στο ράφι. Παίρνω το βιβλίο, φορτώνομαι με καπνό, χαρτάκια, αναπτήρα, τασάκι, ποτήρι κρασί, και πάω και ξαπλώνω στον καναπέ...Τελευταία σελίδα...τρείς τελευταίες γραμμές. "Συνεχίζει να με κοιτάει επίμονα με τα βαθιά μελαγχολικά μάτια της, και όταν πια ανοίγω τα δικά μου νιώθω τα δάκρυα να κυλούν σιγά σιγα..." Άντε γαμίσου νυχτιάτικα... Το ποτήρι άδειο, τέσσερα πεθαμένα τσιγάρα στο τασάκι, ο Sin κοιμάται ο μισός πάνω μου ο μισός στο καναπέ. Ανάσκελα.
Μεγάλο πράγμα για ένα γάτο, νιώθει ασφάλεια παρέα με τον ταιστή του. Τέλειωσε γρήγορα το ρημάδι το βιβλίο και έχω όρεξη για περισσότερο. Είναι ήδη 3.3ο αλλα δεν θέλω να κοιμηθώ... Μικρός θάνατος και θέλω να ζήσω λίγο ακόμα. Σηκώνομαι, προχωράω προς την κουζίνα, θέλω κι άλλο Μοσχοφίλερο. Με κερνάω το τελευταίο και κατευθύνομαι προς το γραφείο μου. Ποιός έχει σειρά? Ο κύριος Μπεγκμπεντέ "Ο έρωτας κρατάει τρία χρόνια". Χμμ... Τι λές? Για να δώ. Δεν φορτώνομαι με τίποτα, τα πήγα όλα πρίν, πάω και ξαναξαπλώνω στο καναπέ. Κοιτάω γύρω. Το μέρος θέλει μάζεμα. Βαριέμαι. Πίνω μια γουλιά κρασί και ανάβω το τσιγάρο που έστριψα όταν έκατσα στον καναπέ.Τελευταία σελίδα...τρείς τελευταίες γραμμες. "Φιληθήκαμε αργά, με τα χέρια ενωμένα κάτω απ'το πορτοκαλί φεγγάρι, αφουγκραζόμενοι το μέλλον. Κοίταξα το ρολόι μου: έδειχνε 23:59." Ο έρωτας τελικά κρατά τρία χρόνια ή μας δουλεύεις κύριε Μπεγκμπεντέ? Πάει και αυτό. Το compilation είχε ήδη παίξει τρείς τέσσερις φορές, το κρασί εξαφανίστηκε απ' το ποτήρι και τα πεθαμένα τσιγάρα έχουν γίνει εννιά. Κοίταξα το δικό μου ρολόι. 5:35. Πάλι δεν παίζει ύπνος άμεσα. Πρέπει να με κοροιδέψω. Σηκώνομαι σβήνω το φώς και ανάβω ένα ρεσώ. Ξαπλώνω στον καναπέ. Θα έπρεπε να είμαι ξαπλωμένος στο κρεβάτι, σκέφτηκα. Δεν έχω κρεβάτι, με διορθώνω, το πήρε μαζί της ήταν δικό της anywayz, όπως και πολλά απο εδώ... Πρέπει να πάρω ένα...Βαρέθηκα τον καναπέ. Το μεταβατικό μου στάδιο πρέπει να τελειώνει. Το κερί τρεμοπαίζει. Τα μάτια μου αρχίζουν να παίζουν με σχέσεις οθόνης. 16:9 πρώτο πλάνο, το δεύτερο τα μαύρισε όλα. Τα βλέφαρα κουράστηκαν να υγραίνουν τα μάτια επι 297 σελίδες, και αποφάσισαν να κλείσουν. Καλώς τον Μορφέα. Ήρθες να με κεράσεις τον μικρό θάνατο? Ευχαριστώ φίλε, το είχα ανάγκη τώρα. Η σκιά στο τοίχο απ΄το ρεσώ με κοιτά απορημένη...
Ευχαριστώ Μπέτυ που μου πρότεινες Μπεγκμπεντέ...Απολαυστικός...
posted by guerriero_da_luz @ 2:20 μ.μ.
6 Comments:
Συγνώμη για το moderation επισκέπτες μου αλλά τα bots δεν παλεύονται...
297 σελίδες! Ο Χριστός κι ο δούλος! Σε λίγο θ' αρχίσω να ζητάω τη συμβουλή σου, όταν οι πελάτες μου θα με ρωτούν: "Έχετε να μας προτείνετε κάποιον τίτλο;"
Ε ναι princess αν βγάλω το καλοκαίρι με τέτοιο ρυθμό, θα πάω άξια για κριτικός λογοτεχνίας...
Moderation is off...Αντε να μπαίνεις να εγκρίνεις σχόλια...Βλακείες.
Αργησα αλλά το καλό πράγμα αργεί...
Δεν προλαβαίνω να τα διαβάσω όλα... Θα ξανάρθω!!!
(απειλή είναι αυτό,ε)
Καλωσόρισες στη Blogόσφαιρα!:-)
Καλησπέρα rodia, καλως ήρθες αν και με απειλές :P... Καλώς σας βρήκα...
Δημοσίευση σχολίου
<< Home